เดิมที ผมตั้งใจจะเขียนเรื่องงาน Image Processing ที่ทำส่ง อจ. กำลังเริ่มลงมือเขียนแล้วหล่ะ แต่ พอดีทางบ้านโทรมาบอกว่า ไอ้อิ๋ง หมาที่ป่วยไข้หัดอยู่ที่บ้าน ตายเสียแล้ว ก็เลยเอาเป็นว่า พื้นที่นี้ยกให้แก (เพื่อนฉัน) แล้วกัน
ไม่ว่า เราหรือเค้าก็ต้องจากกันสักวัน อยู่ที่ใครจะไปก่อนกัน เท่านั้นเอง ผมได้สนุขตัวนี้ มาจากผู้ชายคนหนึ่ง เค้าเห็นว่า ที่บ้านยังไม่มีสุนัขเฝ้าบ้าน ก็เลยเอาลูกสุนัขสีดำ มาให้ เมื่อ 9 ปีที่แล้ว นับเป็นเวลาที่ผมเริ่มเข้าทำงานที่บริษัทนี้ด้วย วันแรกที่ได้มา ผมซื้อนมกล่องมาป้อนมัน แล้วก็หาข้าวหาน้ำให้มันกิน คงเป็นเพราะอย่างนี้ นี่เอง ทำให้สุนัขตัวนี้ คุ้นเคยกับผมมากที่สุดกว่าทุกคนในบ้าน
แน่นอนว่า ทุกอย่างๆ ย่อมเป็นสิ่งสมมติ แม้กระทั่งชื่อ ด้วยความที่เราจำเป็นต้องมีชื่อเรียกให้มัน เพื่อให้ง่ายต่อการอ้างถึง และใช้เพื่อเป็นสัญญาความจำ เมื่อยามที่เราเรียกขาน สุนัขตัวนี้ เราตกลงตั้งชื่อให้มันล้อเลียนเสียงให้เหมือนกับชื่อของผู้ชายที่เอาสุนัขมาให้ เราตั้งชื่อมันว่า “อิ๋ง อิ๋ง” ชื่อเหมือนสุนัขตัวเมีย แต่แท้จริงแล้วมันเป็นตัวผู้
ผมคงไม่ต้องบรรยายมาก ถ้าใครเคยเลี้ยงสุนัข จะเข้าใจดี ว่าความผูกพัน มันเป็นยังงัย ผมคิดว่าทุกคนคงรู้สึกไม่ต่างกัน เมื่อเวลาต้องสูญเสียเพื่อนที่ดีที่สุดของเราไป บางคนอาจจะมองว่ามันเว่อร์ แต่ถ้าคุณได้เลี้ยงมันมา จะเข้าใจได้ดี คงต้องทำใจอีกหลายวัน กว่าจะหายคิดถึงมัน
ลาก่อนเพื่อนรัก เกิดมาชาติหน้าขอให้ได้เป็นมนุษย์ เจอกัน ก็ทักทายกันบ้างนะ
0 ความคิดเห็น:
Post a Comment